Yolda birşeyler aldık yürüyerek Iğdır arabalarına doğru gidiyoruz. berberden bir ses: günaydın ablalar! mustafa bey. sinekkaydı traşıyla parlıyor.bu kez daha detaylı bakabiliyorum: esmer, kara kaş, kara göz, büyükçe bir burun. -tel var, istanbul'da ararsan görüşürüz -tabi(yine mahçup bir gülümseme ve önceki gün aramamış ve bir daha aramayacak olmanın ezikliği)
ığdır minibüsü kalkmak bilmiyor. ne zaman sorsanız 10dk sonra kalkar abla. bekliyoruz. artık transitlerin şöför yanındaki ikli koltuğunda seyahat etmeyi tercih eder olduk.
bir turist gelir uzaktan. uzun boylu irice bir adam. italyan olmasından şüphelendim. yazık adamcağız kaç gündür kimselerle konuşmuyordur diye konuşuyoruz. dayanamadık. günün ilk çayını içmek üzre indik. ilk diyalog: -are you leaving? -no, we will be back.
ığdır yolu çok bozuk. yol genişletme çalışmaları var. jandarma çevirme yapıyor, kimlik kontrolü. bu rutin burda. yol boyunca ağrı dağı'nı izliyorum gözümü ayırmadan son bir hayranlıkla. bir daha göremeyeceğim.
tepeden ığdır görünüyor.öncesinde sanki ağrı dağı'ndan yıllar evvel püskürmüş ve oraya buraya saçılmış gibi duran tepecikler arasından ilerliyoruz. Ağrı arkada kaldı, ığdır tam önümde aşağıda. doğu bayazıt-ığdır 1 saat.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder